مقایسه رفتار لرزه ای سیستم قاب با مهاربند شورون در حالت زانویی، همگرا و واگرا

شکل پذیری نمودی از جذب انرژی درسازه ها است. نصب مستهلک کننده های انرژی در نقاط خاصی از سیستم های سازه ای به منظور متمرکز ساختن اتلاف انرژی در این نقاط، عملکرد و ایمنی سازه ها را در زلزله-های شدید بهبود می بخشد. سختی و شکل پذیری دو ویژگی مهم می باشند مطلوب آن است که سیستم سازه ای ساخته شود که هر دو ویژگی را بدون افزایش زیاد هزینه ها تامین کند. سیستم مهاربند زانویی نوع جدیدی از استهلاک کننده های انرژی هستند که سختی جانبی و شکل پذیری را همزمان تامین می کنند. دراین حالت المان های قطری بجای محل اتصال تیر و ستون به المان زانویی متصل می شوند. عضو زانویی با جاری شدن خود در زلزله های شدید، شکل پذیری لازم را فراهم می کند و مانند یک فیوز شکل پذیر عمل می کند و مانع کمانش عضو می شود و تعمیر و جایگزینی آن نیز بعد از زلزله ساده تر خواهد بود. مهاربند شورون زانویی نوع جدیدی از مهاربندی زانویی است که نسبت به مهاربند شورون همگرا دارای ظرفیت جذب انرژی بیشتری می باشد و در مقایسه با بادبند ضربدری زانویی دارای امتیاز بازشو است. در این پایان نامه با استفاده از برنامهsap2000 سه قاب 4، 8 و12طبقه طراحی می شود و به بررسی و مقایسه رفتار مهاربند شورون درحالت استفاده از زانویی(ckb)، حالت همگرا (cbf) و آرایش شورون به صورت ضربدری و مهاربندی واگرا (ebf) در هر کدام از قابها خواهیم پرداخت که در مجموع 12 قاب مورد بررسی قرار خواهد گرفت. رفتار عمده مورد بررسی، شکل پذیری و بررسی تشکیل مفاصل پلاستیک و سختی الاستیک و اضافه مقاومت بعد از تشکیل اولین مفصل خواهد بود. طبق نتایج بدست آمده برای سازه های کوتاه مرتبه شکل پذیری و سختی قاب شورون زانویی بسیار بیشتر از قاب واگرا است و با افزایش ارتفاع از مزیت آن کاسته می شود. ولی همواره دارای بیشترین اضافه مقاومت نسبت به سایر قابها می باشد.